De Superfoetatione (Superfetation)
7. Ἢν δὲ τὸ ἔμβρυον ἔνδον μένῃ τετελευτηκὸς καὶ μὴ δύνηται μήτε αὐτόματον μήτε διὰ φαρμάκων ἐκπεσεῖν κατὰ φύσιν, χρίσας τὴν χεῖρα κηρωτῇ, ἥτις ὀλισθητικὴ μάλιστα, ἔπειτα ἐνείρας ἐς τὴν μήτρην, διελεῖν τοὺς ὤμους ἀπὸ τοῦ τραχήλου ἐπερείσαντα τῷ μεγάλῳ δακτύλῳ· ἔχειν δὲ χρὴ πρὸς τὰ τοιαῦτα καὶ ὄνυχα ἐπὶ τῷ δακτύλῳ τῷ μεγάλῳ· καὶ διελόντα ἐξενεγκεῖν τὰς χεῖρας, ἔπειτα πάλιν ἐσείραντα τὴν κοιλίην ἀνασχίσαι, καὶ ἀνασχίσαντα ἡσυχῇ ἐξελεῖν τὰ ἐντοσθίδια, ἔπειτα ἐξελόντα συντρῖψαι τὰ πλευρία, ὅκως ξυμπεσὸν τὸ σωμάτιον εὐσταλέστερον γένηται καὶ ῥᾷον ἐξίῃ, μὴ ὀγκῶδες ἐόν.
فان مات الجنين داخل ولم يقدر أن يخرج من فعل نفسه ولا يخرج بالأدوية فينبغى أن تطلى يديك بمرهم لزج وتدخلها الى الرحم فتقطع المخنق من الكتفين بظفر الابهام وينبغى أن يكون ظفر ابهامك طويلا تقدر أن تقطع به فاذا قطعته فأحرج يديك ثم أدخلها ثانية فشق بها بطن الجنين وأخرج أمعاءه رويدا رويدا ثم أعد يدك أيضا واكسر أضلاعه حتى يجتمع جسده فيصير لطيفا فيهون خروجه