De Superfoetatione (Superfetation)
27. Γυνὴ ἢν κυΐσκηται μὲν, διαφθείρῃ δὲ δίμηνα τὰ παιδία ἀκριβῶς ἐς τὸν αὐτὸν χρόνον καὶ μήτε πρότερον μήθ’ ὕστερον, καὶ τοῦτο πάθῃ δὶς ἢ τρὶς κατὰ ταὐτὰ, καὶ πλέονα ἤν τε τρίμηνα ἤν τε τετράμηνα ἤν τε πλέονα χρόνον γεγονότα διαφθείρῃ κατὰ τὸν αὐτὸν τοῦτον τρόπον, ταύτῃσιν αἱ μῆτραι οὐκ ἐπιδιδόασιν ἐπὶ τὸ μέζον, τοῦ παιδίου αὐξανομένου καὶ ὑπερβάλλοντος ἐκ τοῦ διμήνου ἢ τριμήνου ἢ ὁπηλίκου δήποτ’ οὖν· ἀλλὰ τὸ μὲν αὐξάνεται, αἱ δὲ μῆτραι οὐκέτι εἰσὶν ἱκαναὶ, ἀλλὰ κατὰ τοῦτο διαφθείρεται ἐς τὸν αὐτὸν χρόνον. Ταύτῃ χρὴ κλύσαι τὴν μήτρην, καὶ φυσῆσαι ὡς μάλιστα προσθέτοισι φαρμάκοις τοῖσιδε τῆς σικύης τὴν ἐντεριώνην κόψαντα διασῆσαι· ἔπειτα ἐν μέλιτι ἑφθῷ μῖξαι ὀλίγην πλείονι ὄντι τῷ μέλιτι καὶ σιλφίου ὀλίγον· τὸ δὲ μέλι κάθεφθον ἔστω· τοῦτο περιπλάσαι περὶ μήλην, τὸ πάχος ποιέοντα ὁκόσον παραδέξεται ὁ στόμαχος· προστιθέναι δὲ πρὸς τὸ στόμα τῆς μήτρης καὶ ὦσαι ὅκως ἂν περήσῃ ἐς τὸ εἴσω τῆς μήτρης· ὅταν δὲ ἀποτακῇ τὸ φάρμακον, ἐξελεῖν τὴν μήλην. Καὶ τὸ ἐλατήριον ὧδε ποιέων προστιθέναι, καὶ τῆς κολοκυνθίδος τῆς ἀγρίης ὡσαύτως. Καὶ ἐσθιέτω τοῦτον τὸν χρόνον σκόροδα ὡς πλεῖστα καὶ καυλὸν σιλφίου καὶ ὅτι φῦσαν ἐμποιέει ἐν τῇ κοιλίῃ. Προστιθέσθω δὲ τὸ προσθετὸν διὰ τρίτης ἡμέρης, ἕως ἂν δοκέῃ καλῶς ἔχειν, καὶ πλῆθος ὁκόσον προσίεται· τὰς δὲ μεταξὺ μαλθακτηρίοισι χρῆσθαι. Ἐπειδὰν δὲ καταστῇ τοῖσι μαλθακτηρίοισι τὸ στόμα τῆς μήτρης, μετὰ τὸ ἐπιφανῆναι ἐπιμείνασαν, ὁκόταν ἤδη ξηρὴ ᾖ, μίγνυσθαι.
فان حبلت المرأة وأسقطت مرارا فى وقت واحد فى شهرين ولا تسقط قبل ذلك ولا بعده وأصابها ذلك مرتين أو ثلاث مرات أو مرارا كثيرة فى وقت واحد فى شهرين أو ثلاثة أو فى أربعة أشهر فاعلم أن الرحم هذه ليس تمتد ولا تكبر لأن الحنين يكبر فيجاوز الشهرين أو ثلاثة أو الوقت الذى يسقط فيه ويعظم الحنين والرحم على حالها لا تتسع فتسقط الصبى فى ذلك الوقت وقد ينبغى أن تعالج هذه حتى تحبل وذلك بالفرزجات التى تعمل والأدوية الموافقة وذلك أن تأخذ حوف فثاء الخمار فتدفقه وتنخله وتعجنه بعسل منزوع الرغوة ليكون من قثاء الخمار قليل ومن العسل كثيرا واجعل شيئا من أصل الحلتيت واحلط هذه جميعها واكلها وليكن الدواء بحيث ينحل قدر ما تقبله الرحم ثم أدخله حتى تضعه فى الرحم فاذا ذاب الدواء فأخرج الميل وعالج أيضا بجوف الحنظل مثل ما عالجت الأول ولتأكل فى هذا الوقت ثوما كثيرا أو خد المحروت وكلما ينفخ البطن ثم تمسك الفرزجة فى كل ثلاثة أيام حتى تعلم أنها صلحت وتعالج كثيرا على قدر ما تعلم أنها تقبل وتستعمل فى الأيام الوسطى من العلاج بما يلين فاذا صلح فم الرحم بتلك الملينة وطمث ثم نقيت فلتضاجع زوجها