De Superfoetatione (Superfetation)
28. ᾟ τινι ἂν ἡ μήτρη ἔμπυος γένηται ἢ μετὰ τόκον ἢ ἐκ διαφθορῆς ἢ ἄλλως πως, καὶ μὴ ἐν τεύχει ἑτέρῳ καὶ χιτῶνι τὸ πῦον ὥσπερ ἐπὶ φύματος ᾖ, ξυμφέρει ταύτῃ μήλην ὑπαλειπτρίδα καθιέναι ἐς τὸ στόμα τῆς μήτρης· ἧσσον γὰρ δεήσεται κλύσιος, εἰ χωρήσειε πρὸς τὴν μήλην· ἔπειτα κάμπας τὰς ἀπὸ τῆς τιθυμαλίδος ξυλλέξας, αἳ δὴ κέντρα ἔχουσιν, αὐτὰς ἀποτάμνειν ἡσυχῇ, ὅκως ἂν ἡ φορβὴ μὴ ἐκρυῇ· ἔπειτα ξηραίνειν αὐτὰς ἐν ἡλίῳ καὶ τρίβειν· καὶ τοὺς σκώληκας δὲ τοὺς κοπρίνους ὡσαύτως ξηραίνειν ἐν τῷ ἡλίῳ, ἔπειτα τρίβειν· καὶ τῆς μὲν κάμπης δύο ὀβολοὺς σταθμῷ αἰγιναίους, τῶν δὲ σκωλήκων διπλάσιον, καὶ ἀννήσου ὀλίγον παραμῖξαι, ἢ τῶν τοιουτοτρόπων τινός· κακῶδες γὰρ γίνεται· ταῦτα δὲ τρίψας λεῖα, δίες οἴνῳ λευκῷ εὐώδει· καὶ ἐπὴν πίῃ, βάρος ἐπιγίνεται καὶ νάρκη ἐμπίπτει ἐν τῇ γαστρί· ἢν οὖν ἐπιγένηται, μελίκρητον ἐπιπινέτω ὀλίγον.
ان عرضت فى فم الرحم مدة من بعد ما تلقى وتسقط أو من شىء آخر ولم تكن المدة فى موضع (لم) يصل الى الجروح فينفع هذه أن تدخل فى رحمها ميلا يسمى بالقافاطير فتداخله فى فم الرحم فان خرج القيح الى الميل من الرحم ولم يحتج الى الكى ثم ينبغى أن تجمع بعد ذلك دواب تكون فى النفل يقال لها قنبس فتأخذ منها التى تكون على التنوم فان لها حمما وينبغى أن تقطع أذنابها حتى ينزل الغذاء التى اغتذت ثم تيبس فى الشمس بعد ذلك وينبغى أن يؤخذ الدود الذى فى الزبل وهى الجعلات فتيبس فى الشمس ويؤخذ من القنبس قدر أبولوسين ومن الجعلات ضعف ذلك ويخلط معها شىء من أنيسون أو بعض ما أشبهه فيصير ذلك دواء ويكون منتنا فلتسحق هذه وتذاب بخمر أبيض طيبة الريح وتسقاه فاذا شربته فانها تجد ثقلا وخدرا فى بطنها فان أصابها ذلك فاسقها ما ليقراطن وهو ماء وعسل قليلا