Digital Corpus for Graeco-Arabic Studies

Aristotle: Historia Animalium (History of Animals)

Μετὰ δὲ τοὺς τόκους καὶ τὰς καθάρσεις ταῖς γυναιξὶ τὸ γάλα πληθύνεται, καὶ ἐνίαις ῥεῖ οὐ μόνον κατὰ τὰς θηλὰς ἀλλὰ πολλαχῇ τοῦ μαστοῦ, ἐνίαις δὲ καὶ κατὰ τὰς μασχάλας· καὶ διαμένουσιν εἰς τὸν ὕστερον χρόνον στραγγαλίδες, ὅταν μὴ ἐκπεφθῇ μηδὲ ἐξέλθῃ ὑγρότης, ἀλλὰ πληρωθῇ· ἅπας γὰρ ὁ μαστὸς σομφός ἐστιν οὕτως, ὥστε κἂν ἐν τῷ πόματι λάβωσι τρίχα, πόνος ἐγγίνεται ἐν τοῖς μαστοῖς (ὃ καλοῦσι τριχιᾶν), ἕως ἂν ἢ αὐτομάτη ἐξέλθῃ θλιβομένη ἢ μετὰ γάλακτος ἐκθηλασθῇ. Τὸ δὲ γάλα ἔχουσιν ἕως ἂν πάλιν συλλάβωσιν· τότε δὲ παύεται καὶ σβέννυται ὁμοίως ἐπ’ ἀνθρώπων καὶ τῶν ἄλλων ζῳοτόκων καὶ τετραπόδων. Τοῦ γάλακτος δ’ ἐξιόντος οὐ γίνονται αἱ καθάρσεις ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, ἐπεὶ ἤδη τισὶ θηλαζομέναις ἐγένετο κάθαρσις. Ὅλως δ’ ἅμα πολλαχῇ οὐ συμβαίνει ἡ ὁρμὴ τῆς ὑγρότητος, οἷον ταῖς ἐχούσαις αἱμορροΐδας χείρους αἱ καθάρσεις ἐπιγίνονται. Ἐνίαις δὲ καὶ διὰ τῶν ἰσχίων, ὅταν ἀπὸ τῆς ὀσφύος ἐκκριθῇ, πρὶν ἐλθεῖν εἰς τὰς ὑστέρας. Καὶ ὅσαις δ’ ἂν μὴ γινομένων τῶν καθάρσεων αἷμα συμπέσῃ ἐμέσαι, οὐθὲν βλάπτονται.

〈اللبن〉

وبعد الولاد وتنقيته واغتسال النساء من النزف، يكثر اللبن. ومن النساء من لا يخرج اللبن من حلمات ثدييها فقط، بل من أماكن أخر من الثديين أيضاً، وربما يخرج لبن من إبطى بعض النساء. وإن أقمن زماناً ولم يعد اللبن إلى مكانه تعقدت الأبطان. ولأن كلا الثديين مجوف، فإن وقعت فيه شعرة عرض منها وجع شديد يسمى وجع الشعر، ويدوم ذلك الوجع حتى يعصره الثدى أو يخرج من اللبن أو ينقطع ويفنى.

ولبن النساء دار دائم حتى يحملن أيضاً، وحينئذ ينطفىء وينقطع. وذلك معروف فى الناس وفى سائر الحيوان الذى له أربع أرجل ويلد حيواناً مثله. وليس يعرض للنساء طمث ما دام اللبن داراً أكثر ذلك: وإنما أقول هذا القول لأنه قد عرض طمث لبعض اللاتى يرضعن. وبقول كلى لا يمكن أن يكون خروج الدم من أماكن مختلفة: مثل النساء اللاتى ينزفن الدم من ناحية المقعدة 〈فإنهن〉 لا يطمثن، وإن عرض لهن طمث لا يكون إلا ضعيفاً رديئاً؛ وربما خرج الدم من ناحية الوركين إذا مال إليها من ناحية الصلب قبل أن يجىء إلى الرحم. وإن عرض فى دم النساء اللائى لا يطمثن، ولا يضرهن.