In Hippocratis Epidemiarum librum I (On Hippocrates' Epidemics I)
εἰϲ τὸ πάϲχειν ἀφίκετο, καὶ τοιαῦτα ϲυνέβη τιϲὶν αὐτῶν ὕϲτερον, οἷα κατ’ ἀρχὰϲ εὐθέωϲ πᾶϲιν ἂν ἦν, εἰ ἡ νότιοϲ κατάϲταϲιϲ ὑγρὰ ἐγένετο.
Τὰ δὲ ἄλλα ὁκόϲα κατ’ ἰητρεῖον ἀνόϲωϲ διῆγον.
Διχῶϲ ἔϲτιν ἐν τοῖϲ ἀντιγράμμαϲιν εὑρεῖν τὴν κατ’ ἰητρεῖον φωνήν, ἐν τιϲὶ μέν, ὡϲ εἴρηται νῦν, τῆϲ ἐϲχάτηϲ ϲυλλαβῆϲ διὰ τοῦ ο γραφομένηϲ, ἐν τιϲὶ δὲ διὰ τοῦ η, ϲημαινούϲηϲ τῆϲ μὲν προτέραϲ γραφῆϲ τὰ κατὰ τὸ ἰατρεῖον πραττόμενα, τῆϲ δὲ δευτέραϲ γραφῆϲ τὰ κατὰ τὴν ἰατρικὴν ὅλην, ὥϲτ’ ἤτοι τῶν κατὰ τὸ ἰατρεῖον ἔργων ἐπὶ τοῖϲ κάμνουϲι γινομένων ἔξω καθεϲτηκέναι τοὺϲ Θαϲίουϲ ἢ τῶν καθ’ ὅλην τὴν ἰατρικὴν τοὺϲ τὰ προειρημένα πάϲχονταϲ τῶν καμνόν- των. καθ’ ἑκατέραν δὲ τήν τε γραφὴν καὶ τὴν διάνοιαν φαίνεται τὸ μετρίωϲ ἐνοχληθῆναι τοὺϲ ἀνθρώπουϲ ἐν τῷ χρόνῳ τοῦ ἦροϲ, ὡϲ ἂν τῆϲ τὰϲ νόϲουϲ ἐργαζομένηϲ αἰτίαϲ οὐδέπω τι κακόηθεϲ ἐχούϲηϲ, ὃ προιόντοϲ ἔϲχε τοῦ χρόνου.
Πρωὶ δὲ τοῦ θέρεοϲ ἀρξάμενοι καὶ διὰ θέρεοϲ καὶ [τοῦ] κατὰ τὸν χειμῶνα πολλοὶ τῶν ἤδη πολὺν χρόνον ὑποφθειρομένων φθινωδῶϲ κατεκλί- νηϲαν, ἐπεὶ καὶ τοῖϲιν ἐνδοιαϲτῶϲ ἔχουϲι πολλοῖϲιν ἐβε- βαίωϲε τότε.
Οὓϲ ἔμπροϲθεν εἶπε βήϲϲειν μέν, ἀνάγειν δὲ οὐδὲν ἐν τῷ ἦρι, τούτουϲ ἐν τῷ θέρει φηϲὶ καὶ τῷ μετὰ θέροϲ χρόνῳ φθινώδειϲ γενέϲθαι, ϲυμφωνοῦν τι τοῦτο ἀεὶ τοῖϲ ὁρωμένοιϲ διηγούμενοϲ. ὅϲα γὰρ ἀπὸ κεφαλῆϲ ῥεύματα βηχώδειϲ μὲν καὶ βραγχώδειϲ κατ’ ἀρχὰϲ ἐργάζεται τοὺϲ ἀνθρώπουϲ, ἐν δὲ τῷ χρόνῳ προιόντι μὴ καθίϲταται, ταῦτα τὴν ἑτέραν διαφορὰν τῶν φθίϲεων ἐργάζεται. δύο γὰρ αὐτῶν εἰϲιν αἱ μέγιϲται διαφοραί, μία μὲν ἡ ἐκ τῶν ἀπὸ τῆϲ κεφαλῆϲ ῥευμάτων ϲυνιϲταμένη, ἑτέρα δὲ ἡ ἐκ τῶν κατ’ αὐτὸν τὸν πνεύμονα παθῶν ὁρμωμένη, τοὐπίπαν μὲν ἐπὶ ταῖϲ τοῦ αἵματοϲ πτύϲεϲι, μάλιϲθ’ ὅταν ἀγγεῖον ῥαγῇ, πολλάκιϲ δὲ καὶ ῥευματιϲθέντοϲ τοῦ ϲπλάγχνου διά τινα ἄλλην αἰτίαν ἐκ μορίων ἑτέρων, οὐκ [ἐκ τῶν] ἐκ τῆϲ κεφα- λῆϲ. εἰ μὲν οὖν ἐπὶ τῷ ἦρι νοτίῳ γενομένῳ τὸ θέροϲ εἰϲ βόρειον
(أبقراط:) وأمّا سائر الأمراض التي تحتاج في علاجها إلى الطبّ فكانوا منها في عافية.
⟨…⟩
(أبقراط:) فلمّا كان في أوّل الصيف، ابتدأ قوم كثير ممّن كانوا منذ زمان طويل قد شارفوا السلّ فوقعوا فيه ولزموا الفراش، وصحّ عند ذلك الأمر في كثير ممّن كان أمره ملتبساً مشكوكاً فيه.
⟨…⟩
(أبقراط:) ومنهم من كان أوّل من ابتدأ السلّ به في ذلك الوقت، وهو من كانت طبيعته مائلة إلى السلّ.
(جالينوس:) ⟨…⟩ الأبدان «المائلة إلى السلّ» هي الأبدان المستعدّة لقرحة الرئة، ⟨…⟩ وهي ضربان: أحدهما الذي الصدر منها ضيّق قليل السُمك حتّى بدا الكتفان منها ناشزين بارزين إلى خلف بمنزلة الجناحين، ⟨…⟩ والآخر ما كان الرأس منها سريع الامتلاء وتنحدر منه نزلات رقيقة إلى آلات التنفّس؛ ⟨…⟩ وإذا اجتمع في بدن واحد الأمران، وقع في السلّ سريعاً. ⟨…⟩ فإنّ هذه النزلات، إذا دام انحدارها إلى الرئة، أحدثت على طول الزمان قرحة الرئة. ⟨…⟩ وقد يحدث السلّ أيضاً عن انصداع عرق في الرئة. ⟨…⟩