Prognosticon (Prognostic)
12. Τὸ δὲ οὖρον ἄριστόν ἐστιν, ὅταν ᾖ λευκή τε ἡ ὑπόστασις, καὶ λείη, καὶ ὁμαλὴ παρὰ πάντα τὸν χρόνον, ἔστ᾿ ἂν κριθῇ ἡ γοῦσος· σημαίνει γὰρ ἀσφάλειάν τε καὶ νούσημα ὀλιγοχρόνιον ἔσεσθαι. Εἰ δὲ διαλείποι, καὶ ποτὲ μὲν καθαρὸν οὐρέοιτο, ποτὲ δὲ ὑφίσταται τὸ λευκὸν καὶ λεῖον, χρονιωτέρη γίγνεται ἡ νοῦσος καὶ ἧσσον ἀσφαλής. Εἰ δὲ εἴη τό τε οὖρον ὑπέρυθρον καὶ ἡ ὑπόστασις αὐτέου ὁμοίη καὶ λείη, πολυχρονιώτερον μὲν τοῦτο τοῦ πρώτου γίγνεται, σωτήριον δὲ κάρτα. Κριμνώδεες δὲ ἐν τοῖσιν οὔροισιν αἱ ὑποστάσιες, πονηραί· τουτέων δέ εἰσι κακίους αἱ πεταλώδεες· αἱ λευκαὶ δὲ καὶ λεπταὶ, κάρτα φλαῦραι· τουτέων δ᾿ ἔτι κακίους εἰσὶν αἱ πιτυρώδεες. Νεφέλαι δὲ ἐμφερόμεναι τοῖσιν οὔροισι, λευκαὶ μὲν ἀγαθαὶ, μέλαιναι δὲ φλαῦραι. Ἔστ᾿ ἂν δὲ πυῤῥόν τε εἴη τὸ οὖρον καὶ λεπτὸν, σημαίνει τὸ νούσημα ἄπεπτον εἶναι· ἢν δὲ καὶ πουλυχρόνιον εἴη τοἰοῦτον ἐὸν, κίνδυνος μὴ οὐ δυνήσεται ὁ ἄνθρωπος διαρκέσαι, ἔστ᾿ ἂν πεπανθῇ ἡ νοῦσος. Θανατωδέστερα δὲ τῶν οὔρων τά τε δυσώδεα καὶ ὑδατώδεα καὶ μέλανα καὶ παχέα· ἔστι δὲ τοῖσι μὲν ἀνδράσι καὶ τῇσι γυναιξὶ τὰ μέλανα τῶν οὔρων κάκιστα, τοῖσι δὲ παιδίοισι τὰ ὑδατώδεκ. Ὁκόσοι δ᾿ ἂν οὖρα λεπτὰ καὶ ὠμὰ οὐρέωσι πουλὺν χρόνον, ἢν τἄλλα ὡς περιεσομένοισι σημεῖα ᾖ, τουτέοισιν ἀπόστασιν δεῖ προσδέχεσθαι ἐς τὰ κάτω τῶν φρενῶν χωρία. Καὶ τὰς λιπαρότητας δὲ τὰς ἄνω ἐφισταμένας ἀραχνοειδέας μέμφεσθαι· ξυντήξιος γὰρ σημεῖα. Σκοπέειν δὲ χρὴ τῶν οὔρων, ἐν οἷσιν αἱ νεφέλαι, ἤν τε ἂνω, ἤν τε κάτω ἔωσι, καὶ τὰ χρώματα ὁκοῖα ἴσχουσι, καὶ τὰς μὲν κάτω φερομένας ξὺν τοῖσι χρώμασιν, οἷσιν εἴρηται, ἀγαθὰς εἶναι νομίζειν καὶ ἐπαινέειν, τὰς δὲ ἄνω ξὺν τοῖσι χρώμασιν, οἷσιν εἴρηται, κακὰς εἶναι, καὶ μέμφεσθαι. Μὴ ἐξαπατάτω δέ σε, ἤν γε ἡ κύστις τι νούσημα ἔχουσα τῶν οὔρων τὰ τοιαῦτα ἀποδιδῷ· οὐ γὰρ τοῦ ὅλου σώματος σημεῖόν ἐστιν, ἀλλ᾿ αὐτῆς καθ᾿ ἑωυτῆς.
واحمد البول ما كان فيه ثفل راسب ابيض املس مستو فى مدة المرض كله الى ان ياتى فيه البحران. فان ذلك يدل على الثقة وعلى القصر من المرض. فان اخل حتى يبول مرة بولا صافيا ومرة يرسب فيه ثفل ابيض املس كان المرض اطول وكان الامن فيه اقل٭ فان كان البول يضرب الى الحمرة المشبعة والثفل الراسب فيه بذلك اللون املس كان المرض اطول مدةً من الاول لكنه يكون سليما جدا٭ فاما متى كان الثفل الراسب فى البول شبيها بجلال السويق فانه ردى. واردى منه ما كان شبيها بالصفائح. وما كان منه رقيقا ابيض فهو ردى جدا. واردى منه ما كان شبيها بالنخالة٭ واما الغمامة المتعلقة فى البول فانها متى كانت بيضا فهى محمودة ومتى كانت سودا فهى مذمومة٭ وما دام البول اصفر رقيق القوام فانه يدل على أن المرض لم ينضج بعد. فان كان مع ذلك فى المدة طول فليس يومن ان يبقى المريض الى ان ينضج مرضه٭ ومن ادل الابوال على الموت ما كان منها مائيا وما كان منتنا وما كان اسود وما كان غليظا٭ واردى الابوال للرجال والنساء البول الاسواد وللصبيان المائى٭ ومن يبول بولا نيا رقيقا مدة طويلة ان كانت سائر الدلائل تنذر بانه يسلم فانه ينبغى ان يتوقع له خراج يخرج فى المواضع التى هى اسفل من الحجاب٭ وقد ينبغى ان تذم ايضا الدسومة التى تطفو فوق البول بمنزلة نسج العنكبوت لان هذا الدليل يدل على الذوبان٭ وقد ينبغى ان تتفقد من الابوال ما فيه الغمامة هل تلك الغمامة منه فى اسفله او هى فى اعلاه وباى الالوان هى. فما كان منها يهوى الى اسفل مع الالوان التى ذكرت ظننت به انه جيد وحمدته. وما كان منها يسمو الى فوق مع الالوان التى ذكرت ظننت به أنه ردى وذممته٭ واحذر ان لا تغلطك المثانة بان تكون فيها علة فترى فى البول شيئا من ذلك. فان ذلك الدليل ليس يكون حينئذ على البدن كله لكنه يكون على المثانة على حدتها٭