pseudo-Menander: Sententiae Menandri (versio A) (Menander's One-Verse Maxims)

τῶν δυστυχούντων εὐτυχὴς οὐδεὶς φίλος (Mon 502 M/ 725 J)

τὸν εὐτυχοῦντα καὶ φρονεῖν νομίζομεν (Mon 497 M/ 726 J)

τύχη τὰ θνητῶν πράγματ᾿, οὐκ εὐβουλία (Mon 725 M/ 732 J)

τὰ χρήματ᾿ ἀνθρώποισιν εὑρίσκει φίλους (Mon 500 M/733 J)

τὸ πολλὰ πράττειν ἐστὶ πανταχοῦ σαπρόν (Mon 722 M/737 J)

τὸν εὐποροῦνθ᾿ ἕκαστος ἡδέως ὁρᾷ (Mon 501 M/739 Var. J)

τῷ γὰρ καλῶς πράσσοντι πᾶσα γῆ πατρίς (Mon 716 M/735 J)

τὸ γνῶθι σαυτὸν πανταχοῦ᾿ στι χρήσιμον (Mon 730 M/762 Var. J)

ταμιεῖόν ἐστιν ἀρετῆς ἡ σωφροσύνη (Stob. Flor. I 5, 5 Hense)

τοὺς τῆς φύσεως οὐκ ἔστι μανθάνειν νόμους (Mon 746 J)

τὸν αὐτὸν αἰνεῖν καὶ ψέγειν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ (Urbin. p. 447f.)

τέθνηκεν ἀνθρώποισιν ἅπασα χάρις (Mon 498 M/743 J)

τὸ ζῆν ἀλύπως ἐστὶν ἥδιστος βίος (Mon 749 J)

τὸ πολλὰ πράττειν πολλὰς καὶ λύπας ἔχει (Mon 750 J)

τῶν γὰρ πενήτων εἰσὶν οἱ λόγοι κενοί (Mon 512 M/752 J)

τιμώμενοι γὰρ πάντες ἥδονται βροτοί (Mon 513 M/753 J)