pseudo-Menander: Sententiae Menandri (versio A) (Menander's One-Verse Maxims)

ἡ κοιλία καὶ πολλὰ χωρεῖ κὠλίγα (Mon 226 M/311 J)

ἦθος πονηρὸν φεῦγε καὶ κέρδος κακόν (Mon 204 M/288 J)

ἥξει τὸ γῆρας πᾶσαν αἰτίαν φέρον (Mon 209 M/293 J)

ἡδύ γε πατὴρ φρόνησιν ἀντ᾿ ὀργῆς ἔχων (Mon 669 M/314 J)

ἤθη πονηρὰ τὴν φύσιν διαστρέφει (Mon 203 M/287 J)

ἥδιστόν ἐστι τῶν ὑπαρχόντων ἐρᾶν (Mon 290 Var. J)

ἢ μὴ γάμει τὸ σύνολον ἢ γαμῶν κράτει (Mon 215 M/300 J)

ἡ πατρίς, ὡς ἔοικε, φίλτατον βροτοῖς (Mon 216 M/301 J)

ἡ γὰρ παράκαιρος ἡδονὴ τίκτει βλάβην (Mon 217 M/302 J)

ἡδύ γε δικαίους ἄνδρας εὐτυχεῖς ὁρᾶν (Mon 218 M/303 J)

ἢ μὴ ποίει τὸ κρυπτὸν ἢ μόνος ποίει (Mon 225 M/316 J)

ἤθους δὲ βάσανός ἐστιν ἀνθρώποις χρόνος (Mon 219 M/304 J)

ἡ γλῶσσα πολλῶν ἐστιν αἰτία κακῶν (Mon 220 M/305 J)

ἡδὺ σιωπᾶν ἢ λαλεῖν ἃ μὴ πρέπει (Mon 221 M/306 J)

ἡ μωρία δίδωσιν ἀνθρώποις κακά (Mon 224 M/309 J)