pseudo-Menander: Sententiae Menandri (versio A) (Menander's One-Verse Maxims)

ἔστιν Δίκης ὀφθαλμός, ὃς τὰ πάνθ᾿ ὁρᾷ (Mon 179 M/225 J)

ἐκ τῶν πόνων γὰρ τἀγάθ᾿ αὔξεται βροτοῖς (Mon 149 M/221 J)

ἐν νυκτὶ βουλὴ τοῖς σοφοῖσι γίγνεται (Mon 150 M/222 J)

ἔνεγκε λύπην καὶ βλάβην ἐρρωμένως (Mon 151 M/223 Var. J)

ἐχθροὺς ἀμύνου μὴ ᾿πὶ τῇ σαυτοῦ βλάβῃ (Mon 152 M/224 J)

εὔτολμος εἶναι κρῖνε, τολμηρὸς δὲ μή (Mon 153 M/226 J)

ἐφόδιον εἰς τὸ γῆρας αἰεὶ κατατίθου (Mon 154 M/227 J)

ἔρωτα παύει λιμὸς ἢ χαλκοῦ σπάνις (Mon 156 M/228 J)

ἐν πλησμονῇ τοι Κύπρις, ἐν πεινῶσι δ᾿ οὔ (Mon 159 M/231 J)

ἐν γὰρ γυναιξὶ πίστιν οὐκ ἔνεστ᾿ ἰδεῖν (Mon 161 M/233 J)

ἐλπὶς γὰρ ἡ βόσκουσα τοὺς πολλοὺς βροτῶν (Stob. Flor. II 46, 14 Hense)

ἔστι κἀν κακοῖσιν ἡδονῆς τι μέτρον (Mon 182 M/235 Var. J)

ἔνιοι κακῶς φρονοῦσι πράττοντες καλῶς (Mon 163 M/236 J)

ἐχθροῖς ἀπιστῶν οὔποτ᾿ ἂν πάθοις βλάβην (Mon 164 M/237 J)

εὐχῆς δικαίας οὐκ ἀνήκοος θεός (Mon 146 M/217 J)

ἐὰν δ᾿ ἔχωμεν χρήμαθ᾿, ἕξομεν φίλους (Mon 165 M/238 J)

ἐχθροῦ παρ᾿ ἀνδρὸς οὐδέν ἐστι χρήσιμον (Mon 166 M/239 J)

ἐλεύθερον φύλαττε τὸν σαυτοῦ τρόπον (Mon 144 M/215 J)

εὐκαταφρόνητός ἐστι σιγηρὸς τρόπος (Mon 167 M/240 J)

εἷς ἐστι δοῦλος οἰκίας ὁ δεσπότης (Mon 168 M/241 J)

ἔνιοι δὲ καὶ μισοῦσι τοὺς εὐεργέτας (Mon 171 M/244 J)

εἰ μὴ φυλάσσεις μίκρ᾿, ἀπολεῖς τὰ μείζονα (Mon 172 M/245 J)

ἐν παντὶ δεῖ τρόπῳ τὸν ἄνδρα εὖ φρονεῖν (Nachlese p. 372/Mon 259 J)

ἐν μυρίοισι τὰ καλὰ γίγνεται πόνοις (Mon 176 M/252 J)