Galen: De Compositione Medicamentorum per Genera (On the Composition of Drugs according to Kind)

Δι’ ὀθονίου τὸν χυλὸν ἀποθλίψας ἔχε, Στήσας δὲ τὰς δ΄. λίτρας σταθμῷ Μιγνὺς τ’ ἔλαιον, πᾶν ἕψει ἐπ’ ἀνθράκων. Ὅταν δὲ λεπταὶ πομφόλυγες ἐκ μειζόνων Πυκναί τ’ ἐπαναστῶσι τοῖς ἐν τῇ χύτρᾳ Πρόσπασσε λείαν τὴν λιθάργυρον, τότε Ἕψε τε μαλακῷ καὶ διηνεκεῖ πυρὶ, Ἕως ὅ τε χυλὸς τῷ λίπει συνεκφρυγεὶς, Τὸ φάρμακον ἔμπλαστρος ἔσται μηλίνη, Εὔχρους, ἀμόλυντος, ἀλλὰ μὴ σκληρὰ πάνυ. Ταύτην ἐφευρὼν τοῖς παλαιοῖς φαρμάκοις, Ἔλεγε διὰ χυλῶν εὐλόγως τὸ φάρμακον.

Ἄλλο.

Καὶ τοῦτο δέ ἐστιν ὁμογενὲς τὸ φάρμακον, Εἰ καὶ δι’ ἑτέρων μιγμάτων σκευάζεται. Ποιεῖ γὰρ ἀμέλει πρὸς ἃ προεῖπον, πάνθ’ ἁπλῶς Τά τ’ ὠμὰ καὶ δύσπεπτα καὶ δυσμετάβολα,