Galen: De Antidotis (On Antidotes)

Δὶς δ΄. δὲ σκορδίου κόμης δραχ. ζ΄. Βδέλλης ὄνυχός τε τῆς διαυγοῦς, ὡς δραχμὴν, Μέλιτός τε λίτρας ε΄. καὶ μικρῷ πλέον. Σκεύαζε δ᾿ οὕτω, προδιαλύσας τοὺς ὀποὺς Τῷ μέλιτι θερμῷ, τήν τε ῥητίνην καλῶς, Τὰ ξηρὰ πάντα παραπλάσσεις σεσησμένα. Οὕτω δ᾿ ἑνώσας πάντα, δώσεις Ποντικοῦ Καρύου τὸ μέγεθος τοῖς ὀφείλουσιν λαβεῖν.

[Περὶ τινων ἄλλων ἀντιδότων τῶν ὑπὸ Δαμοκράτους γεγραμμένον.]

Ἐφεκτικὴν δ᾿ ἀντίδοτον εἰ βούλει ποιεῖν, Αἵματος ἄνω τε καὶ κάτω πολλοῦ φορᾶς, Ταύτην ἀκριβῶς σκευάσας, ἕξεις καλὴν, Κρόκου Κιλικίου τοῦ καλοῦ καὶ προσφάτου Δραχμὰς δὶς η΄. καὶ ὀπίου, μηκωνείου, Λιβάνου τ᾿ ἀτμήτου, καὶ καθαρᾶς σμύρνης ἴσον, Πάντων ἑκάστου πάλιν δραχμὰς ιστ΄. Φλοιοῦ δὲ ῥίζης μανδραγόρου δὶς δ΄.