Galen: De Antidotis (On Antidotes)

Ἀπαραχάρακτον, τὴν ὁμοίως εἰρημένην Στήσας ἀπ᾿ αὐτῆς δύ᾿ ὀβολοὺς δραχμὴν μίαν, Ἀρκευθίδων τε τῶν λιπαρῶν δραχ. β΄. Λέαιν᾿ ἐπὶ πολὺ, παραχέων χρηστὸν βραχὺ Ἔλαιον ἱκανῶς πρόσφατόν τε καὶ γλυκὺ, Διὰ μελικράτου δ᾿ ὡς καρύου τοῦ Ποντικοῦ Μέγεθος προσοίσεις, οἷς ἐχρῆν σε προσφέρειν. Ἐπέχειν δὲ πλεῖον αἷμα φερόμενον θέλων, Δι᾿ ὀξυμέλιτος σφόδρα καθέφθου πρόσφερε.

[Περὶ τῶν ὑπ᾿ Ἀσκληπιάδου γεγραμμένων κατὰ τὸ ε΄. τῶν ἐντὸς παθῶν, ὃ Ἄσωνος ἐπιγράφεται.] Καλεῖν μὲν οὖν ἔθος ἐστὶ τοῖς νεωτέροις ἰατροῖς ἀντιδότους οὐ μόνον ὅσα πρὸς τὰ θανάσιμα φάρμακα διδόασιν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰ τῶν ἰοβόλων θηρίων δήγματα, καὶ προσέτι πάθη, καὶ μάλιστα χρόνια, κατά τι τῶν σπλαγχνῶν, ἢ ἀποστήματα. τεμὼν δὲ τριχῇ τὴν διδασκαλίαν αὐτῶν ὁ Ἀσκλη πιάδης, πρῶτα μὲν ἔγραψεν ὅσα φησὶ τοῖς κατὰ περίοδον πυρέττουσιν ἁρμόττειν, ἅμα τῷ καὶ συγχρίσματά