Hippocrates: Iusiurandum (Oath)

ΟΡΚΟΣ.

Ὄμνυμι Ἀπόλλωνα ἰητρὸν, καὶ Ἀσκληπιὸν, καὶ Ὑγείαν, καὶ Πανάκειαν, καὶ θεοὺς πάντας τε καὶ πάσας, ἵστορας ποιεύμενος, ἐπιτελέα ποιήσειν κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν ὅρκον τόνδε καὶ ξυγγραφὴν τήνδε· ἡγήσασθαι μὲν τὸν διδάξαντά με τὴν τέχνην ταύτην ἴσα γενέτῃσιν ἐμοῖσι, καὶ βίου κοινώσασθαι, καὶ χρεῶν χρηΐζοντι μετάδοσιν ποιήσασθαι, καὶ γένος τὸ ἐξ ωὐτέου ἀδελφοῖς

ἴσον ἐπικρινέειν ἄῤῥεσι, καὶ διδάξειν τὴν τέχνην ταύτην, ἢν χρηΐζωσι μανθάνειν, ἄνευ μισθοῦ καὶ ξυγγραφῆς, παραγγελίης τε καὶ ἀκροήσιος καὶ τῆς λοιπῆς ἁπάσης μαθήσιος μετάδοσιν ποιήσασθαι υἱοῖσί τε ἐμοῖσι, καὶ τοῖσι τοῦ ἐμὲ διδάξαντος, καὶ μαθηταῖσι συγγεγραμμένοισί τε καὶ ὡρκισμένοις νόμῳ ἰητρικῷ, ἄλλῳ δὲ οὐδενί. Διαιτήμασί τε χρήσομαι ἐπ᾿ ὠφελείῃ καμνόντων κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν, ἐπὶ δηλήσει δὲ καὶ ἀδικίῃ εἴρξειν. Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε· ὁμοίως δὲ οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω. Ἁγνῶς δὲ καὶ ὁσίως διατηρήσω βίον τὸν ἐμὸν καὶ τέχνην τὴν ἐμήν. Οὐ τεμέω δὲ οὐδὲ μὴν λιθιῶντας, ἐκχωρήσω δὲ ἐργάτῃσιν ἀνδράσι πρήξιος τῆσδε. Ἐς οἰκίας δὲ ὁκόσας ἂν ἐσίω, ἐσελεύσομαι ἐπ᾿ ὠφελείῃ καμνόντων, ἐκτὸς ἐὼν πάσης ἀδικίης ἑκουσίης καὶ φθορίης, τῆς τε ἄλλης καὶ ἀφροδισίων ἔργων ἐπί τε γυναικείων σωμάτων καὶ ἀνδρῴων, ἐλευθέρων τε καὶ δούλων. Ἃ δ᾿ ἂν ἐν θεραπείῃ ἢ ἴδω, ἢ ἀκούσω, ἢ καὶ ἄνευ θεραπηΐης κατὰ βίον ἀνθρώπων, ἃ μὴ χρή ποτε ἐκλαλέεσθαι ἔξω, σιγήσομαι, ἄῤῥητα ἡγεύμενος

εἶναι τὰ τοιαῦτα. Ὅρκον μὲν οὖν μοι τόνδε ἐπιτελέα ποιέοντι, καὶ μὴ ξυγχέοντι, εἴη ἐπαύρασθαι καὶ βίου καὶ τέχνης δοξαζομένῳ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐς τὸν αἰεὶ χρόνον· παραβαίνοντι δὲ καὶ ἐπιορκοῦντι, τἀναντία τουτέων.

وهذه نسخة العهد الذي وضعه أبقراط قال أبقراط إنّي أقسم باللّه ربّ الحياة والموت وواهب الصحّة وخالق الشفاء وكلّ علاج وأقسم بأسقليبيوس وأقسم بأولياء اللّه من الرجال والنساء جميعاً وأشهدهم جميعاً على أنّي أفي بهذه اليمين وهذا الشرط وأرى أنّ المعلّم لي هذه الصناعة بمنزلة آبائي وأواسيه في معاشي وإذا احراج إلى مال وأسيته وواصلته من مالي وأمّا الجنس المتناسل منه فأرى أنّه مساوٍ لإخوتي وأعلمهم هذه الصناعة إن احتاجوا إلى تعلّمها بغير أجرة ولا شرط وأشرك أولادي وأولاد

المعلّم لي والتلاميذ الذين كتب عليهم الشرط وأحلفوا بالناموس الطبّي في الوصايا والعلوم وسائر ما في الصناعة وأمّا غير هؤلاء فلا أفعل به ذلك وأقصد في جميع التدبير بقدر طاقتي منفعة المرضى وأمّا الأشياء التي تضرّ بهم وتدنى منهم بالجور عليهم فأمنع منها بحسب رأيي ولا أعطي إذا طلب منّي دواء قتّالاً ولا أشير أيضاً بمثل هذه المشورة وكذلك أيضاً لا أرى أن أدني من النسوة فرزجة تسقط الجنين وأحفظ نفسي في تدبيري وصناعتي على الزكاء والطهارة ولا أشق أيضاً عمّن في مثانته حجارة لكن أترك ذلك إلى من كانت حرفته هذا العمل وكلّ المنازل التي أدخلها إنّما أدخل إليها لمنفعة المرضى وأنا بحال خارجة عن كلّ جور وظلم وفساد إراديّ مقسود إليه في سائر الأشياء وفي الجماع للنساء والرجال الأحرار منهم والعبيد وأمّا الأشياء التي أعاينها في أوقات علاج المرضى أو أسمعها أو في غير أوقات

علاجهم في تصرّف الناس من الأشياء التي لا ينطق بها خارجاً فأمسك عنها وأرى أنّ مثالها لا ينطق به فمن أكمل هذه اليمين ولم يفسد منها شيئاً كان له أن يكمل تدبيره وصناعته على أفضل الأحوال وأجملها وأن يحمده جميع الناس فيما يأتي من الزمان دائماً ومن تجاوز ذلك كان بضدّه.