Historia Animalium (History of Animals)
Τὰ δ’ ἔντομα σχεδὸν ἅπαντα φωλεῖ, πλὴν εἴ τι ἐν ταῖς οἰκήσεσι συνανθρωπεύεται αὐτῶν, καὶ ὅσα φθείρεται καὶ μὴ διετίζει. Ταῦτα δὲ φωλεῖ τοῦ χειμῶνος. Φωλεῖ δὲ τὰ μὲν πλείους ἡμέρας, τὰ δὲ τὰς χειμεριωτάτας, οἷον αἱ μέλιτται· καὶ γὰρ αὗται φωλοῦσιν. Σημεῖον δ’ ὅτι οὐδὲν φαίνονται γευόμεναι τῆς παρακειμένης τροφῆς· κἄν τις αὐτῶν ἐξερπύσῃ, φαίνεται διαφανής, καὶ οὐθὲν ἐν τῇ κοιλίᾳ ἐνὸν δῆλον. Ἡσυχάζει δ’ ἀπὸ Πλειάδος δύσεως μέχρι τοῦ ἔαρος. Ποιεῖται δὲ τὰ ζῷα τὰς φωλείας ἀποκρυπτόμενα ἐν ἀλεεινοῖς καὶ ἐν οἷς εἴωθε τόποις ἐπικοιτάζεσθαι.
〈تعشيش الحشرات〉
وكثير من أجناس الحيوان المحزز الجسد (=الحشرات) فهو يعشش، ما خلا الصنف الذى يأوى فى البيوت مع الناس، أو لم يبلغ تمام سنتين. فأما ما تمت له سنتان فهو يعشش. ومن الحيوان ما يأوى فى عشه أياماً كثيرة، ومنه ما يأوى أياماً يسيرة، مثل النحل فإنه يأوى فى كوائره. والعلامة الدليلة على أنه لا يذوق من الطعم الذى يوضع قريباً منه صفاوة جسده، فإنه إن مشى وخرج من ثقب الكوارة يظهر صافياً ليس فى بطنه من الطعم شىء. وهو يسكن فى مكانه من زمان غيبوبة الثريا إلى زمان الربيع.