Galen: De Antidotis (On Antidotes)

Ἑρπυλλαρίου δὲ τῆς πόας καὶ σμυρνίου, Καστορίοιό τε Ποντικοῦ πάντων ἴσα. Ἠρυγγίου δὲ καὶ σελίνου σπέρματος Αἰθιοπικοῦ μάλιστα, καί τι ἐπὶ προσφάτου Δραχμὰς ἑκάστου γ΄. δύο ἐκ πάντων σταθμῶν, Ὀρόβου τε λευκοῦ, τοῦ καθαροῦ δύο δώδεκα. Ἅπαντα ταῦτα ξηρὰ καὶ σεσησμένα, Ἀναλάμβαν᾿ οἴνῳ καὶ ποιήσας σφαιρία, Ἢ καὶ τροχίσκους, δὸς δραχμὴν πιεῖν μίαν, Τοῦ φαρμάκου κοτύλην τε μὴ κεκραμένην, Οἴνου λιπαροῦ, καλοῦ τε καὶ μὴ προσφάτου. Ποιεῖ δὲ καὶ δι᾿ ὕδατος ἀνεθὲν ἥμισυ Τοῖς πνευματουμένοισι κῶλον, ἢ γαστέρα, Δίχ᾿ αἰτίας φανερᾶς τε τοῖς πονοῦσί τι.

Ἄλλη.

Σφόδρα ἀγαθὴ δύναμις, ᾗ καὶ χρωμένους Πίνοντας αὐτοὺς οἶδα, δηχθέντας κακῶς