Galen: De Antidotis (On Antidotes)

Κοπέντα καὶ σηθέντα λεπτῷ κοσκίνῳ, Μίξας τ' ἐπιμελῶς αὐτὰ, παραχέων τότε, Ζέσας δὶς ἢ τρὶς τὸ μέλι, καὶ δεύσας πάλιν Ἀπόθου, φυλάττων μὴ ξυλίνοις ἀγγείοις, Ὑαλίνοις δὲ μᾶλλον, κερατίνοις τε κᾀργυροῖς, Καὶ κασσιτερινοῖς, καὶ κεραμίοις τε πυκνοῖς. Δίδου τε πίνειν, μήτε γεγονὸς ἀρτίως Τὸ φάρμακον, μήτε πάλιν ἐξηρασμένον, Ὅπερ εἰ γένοιτο διὰ τὸ μῆκος τοῦ χρόνου, Πάλιν ζέσας πρόσβαλλε μέλιτος σύμμετρον, Συνεκλεάνας τ' ἐφ' ἱκανὸν τοῦτο χρόνον, Εὔχρηστον ἕξεις τὴν ἄχρηστον τῷ χρόνῳ, Πολλῷ δ' ἐλάττω τῆς κεκραμένης ἅπαξ.

[Θηριακῆς ἑτέρας σκευασία.] Ὅτι μὲν οὖν διαφωνοῦσί τινα πρὸς τὸν Ἀνδρόμαχον, Δαμοκράτης αὐτὸς ἐδήλωσεν εἰπὼν,

καὶ πάλιν.